Diagnoza

Diagnoza

Do rozpoczęcia terapii SI potrzebna jest wcześniejsza diagnoza, którą przeprowadzana jest przez  uprawnionego terapeutę integracji sensorycznej. Na podstawie diagnozy tworzy się indywidualny plan terapii oraz zalecenia domowe zwane inaczej dietą sensoryczną. Diagnoza powinna być zrealizowana w ciągu 3 spotkań, liczby spotkań diagnostycznych jednak mogą ulec zmianie.

W skład diagnozy wchodzą:

• Wywiad z rodzicem  – dotyczący przebiegu ciąży,  porodu, rozwoju dziecka w okresie niemowlęcym, wieku w którym dziecko zdobywało kluczowe umiejętności rozwojowe  tzw. kamienie milowe, przebytych chorób, konsultacji lekarskich, psychologicznych itp.
• Testy południowokalifornijskie – oceniające planowanie ruchu, różnicowanie dotykowe, praksję oralną, umiejętność naśladownictwa, równowagę, koordynację wzrokowo-ruchową,
• Obserwację kliniczną Z. Przyrowskiego – próby oceniające odruchy pierwotne, napięcie mięśniowe, ruchy oczu, odróżnianie stron, poziom pobudzenia oraz oczopląs porotacyjny.
• Kwestionariusze sensomotoryczne – wypełniane przez rodziców, dotyczące funkcjonowania dziecka w życiu codziennym.

Diagnozę sporządza się pisemnie i powinna ona  zawierać:

• Wyniki Testów Południowo-Kalifornijskich
• Wyniki prób Obserwacji klinicznej
• Informacje z wywiadu
• Opis problemów zgłaszanych przez rodziców
• Opis zaburzeń dziecka na podstawie otrzymanych wyników
• Ramowy program terapii
• Wskazówki dla rodziców do pracy w domu (dietę sensoryczną)
• Wskazania do konsultacji i badań u lekarzy bądź innych specjalistów.

Dodatkowe informacje dotyczące diagnozy

Opisanej powyżej procedurze diagnostycznej poddawane są dzieci, których stan fizyczny, intelektualny i emocjonalny pozwala na wykonanie co najmniej części testów i, tzw.  prób klinicznych.  O rozpoczęci procedury diagnostycznej decydują  takie czynniki jak:

• wiek dziecka
• stan fizyczny, intelektualny i emocjonalny dziecka
• nastawienie dziecka i chęć do współpracy.

W przypadku dzieci poniżej 4 roku życia, dzieci niewspółpracujących, dzieci z głęboką niepełnosprawnością intelektualną itp. wykorzystuje się obserwację zabawy (aktywności swobodnej), dostosowane kwestionariusze sensomotoryczne oraz określenie tzw.  profilu sensorycznego.